خانواده برزیلی، در سال ۲۰۱۹ برای کار و زندگی به نیوبرانزویک مهاجرت کردند.
بعضی از آنها که خوش‌شانس بودند، توانستند همراه با خانواده‌شان در این استان ساکن شوند، اما شانس با عده دیگری از آنها یار نبود و به دلیل شیوع پاندمی کووید ۱۹ و تعطیلی مرزها بین اعضای خانواده جدایی افتاد و عده‌ای از آنها نتوانستند در موعد مقرر وارد کانادا شوند.
در این مطلب، داستان دو خانواده مهاجر برزیلی که سال گذشته به کانادا آمدند را می‌خوانید.
سانتوس، مهاجری است که سال ۲۰۱۹ به نیوبرانزویک آمد و قرار بود همسر و فرزندانش بعد از مدتی به او ملحق شوند، اما پاندمی تمام برنامه‌های آنها را به‌هم ریخت و جدایی این خانواده از هم طولانی شد.
در نقطه مقابل، اولیویرا قرار دارد که شانس با او یار بود؛ چرا که همسر و فرزندانش درست قبل از اعلام تعطیلی مرزها توانستند در نیوبرانزویک به او ملحق شوند.
Salomao Santos در تاریخ دوم دسامبر سال ۲۰۱۹، به نیوبرانزویک آمد تا زندگی جدیدی را در کانادا آغاز کند؛ چیزی که سال‌ها آرزوی آن را داشت.
سانتوس؛ مهاجر برزیلی که دوری او از خانواده‌اش به دلیل پاندمی طولانی شد
سانتوس یکی از ۱۳ خانواده برزیلی بود که سال ۲۰۱۹ به نیوبرانزویک آمد تا با JD Irving کار کند. قرار بود در ماه مارچ سال گذشته، همسر و ۳ فرزندش نیز در خانه جدیدشان در Chipman به او ملحق شوند. اما همه‌گیری جهانی کووید ۱۹ اتفاق افتاد و سانتوس برای مدت نامعلومی از خانواده‌اش جدا شد.
پاندمی کرونا یادگیری زبان را دشوارتر و پیچیده‌تر کرد
سانتوس در این باره می‌گوید:
«مجبور بودم با بسیاری از مسایل مانند مشکلات سازگاری با زبان و زمان در اینجا دست‌‌وپنجه نرم کنم».
سانتوس از ابتدای ورود به این استان شروع به یاد گرفتن زبان انگلیسی کرد که البته، این موضوع به دلیل همه‌گیر شدن بیماری، دشوار و پیچیده شد.
او در این باره توضیح می‌دهد:
«مجبور بودیم در قرنطینه باشیم، در خانه منزوی شده بودیم و نمی‌توانستیم با افراد جامعه ارتباط برقرار کنیم. این مساله بسیار دشوار بود».
دلتنگی‌ها و نگرانی‌هایی که سانتوس در این دوران، تجربه کرد
سانتوس که در نیوبرانزویک، یک تازه‌وارد محسوب می‌شود، دلتنگ خانواده خود در برزیل بود و نمی‌دانست که آنها چگونه بدون او این دوران همه‌گیری را سپری می‌کنند.
او می‌گوید: «من خیلی نگران آنها بودم و نمی‌توانستم تصور کنم که چه زمانی می‌توانم دوباره خانواده‌ام را ببینم».
در روستای Chipman و JD Irving به سانتوس کمک می‌کردند تا او بتواند بر برخی از موانع پیش رو غلبه کند، اما عدم اطمینان از زمان پیوستن مجدد سانتوس به خانواده‌اش، این احساس را در او به وجود می‌آورد که گم شده است.
زمانی که به سانتوس گفته شد که خانواده‌اش تا کریسمس سال پیش، یعنی بیش از یک سال پس از انتقال او و 9 ماه دیرتر از آنچه در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود، به کانادا نمی‌رسند، نگرانی‌های او بیشتر شد.
او درباره حس خود پس از شنیدن این خبر می‌گوید: «فرزندم در حال بزرگ شدن بود و خانواده‌ام برای همه چیز به حمایت نیاز دارند. بنابراین، من با شنیدن این خبر واقعا نگران شدم».
سپتامبر، خانواده سانتوس توانستند وارد کانادا شوند
با این حال، همه چیز در ۲۲ سپتامبر، یعنی وقتی خانواده‌اش وارد چیپمن شدند، تغییر کرد. آنها باید ۲ هفته را در قرنطینه سپری می‌کردند تا بتوانند دوباره یکدیگر را ببینند.
Magda، همسر سالومائو به زبان پرتغالی می‌گوید:
«نمی‌توانستم برای لحظه‌ای که اعضای خانواده دوباره در کنار یکدیگر باشند صبر کنم».
کارهایی که فرزندان سانتوس می‌خواهند در کانادا انجام دهند
مگدا و فرزندانش یادگیری زبان انگلیسی را آغاز کرده‌اند.
Kalebe، پسر ۸ ساله سالومائو عاشق دوچرخه‌سواری است و بی‌صبرانه منتظر بود برف را تماشا کند. او حتی پیش از آنکه خود برف را ببیند، خواب آن را می‌دید. کالب در همان چند هفته اول حضور در خانه جدید خود، صاحب دوچرخه جدیدشد.
Helen، دختر بزرگ سالومائو ۱۹ سال دارد و بر یادگیری زبان انگلیسی تمرکز کرده است، تا بتواند برای تحصیل در دانشگاه نیوبرانزویک اقدام کند.
اولیویرا که در جنگلداری شاغل است، چند ماهی را دور از خانواده سپری کرد
Idalecio Oliveira در جولای سال ۲۰۱۹ به نیوبرانزویک نقل‌مکان کرد. او در Fredericton زندگی می‌کند و برای کار جنگلداری در JD Irving به Deersdale، در فاصله تقریبا یک ساعت در شمال شهر، رفت‌وآمد می‌کند.
اولیویرا نیز مانند سانتوس، پیش از خانواده به این استان نقل‌مکان کرد و قبل از اینکه همسر و فرزندانش به او ملحق شوند، چند ماهی از آنها دور بود. او می‌گوید:
«دور بودن زیاد از فرزندان و همسرم بسیار دشوار بود». اولیویرا این مطلب را نیز اضافه می‌کند که در طی این مدت از طریق واتس‌اپ با خانواده خود در ارتباط بوده است.
خانواده اولیویرا قبل از تعطیلی مرزها به دلیل پاندمی به نیوبرانزویک آمدند
او علی‌رغم مدت‌ها دوری از خانواده، آنقدر خوش‌شانس بود که خانواده‌اش درست قبل از تعطیلی مرزها به دلیل همه‌گیری بیماری، به نیوبرانزویک نقل‌مکان کردند.
اولیویرا در مورد حضور خانواده‌اش در کنار خود گفت:
«وقتی از محل کار به خانه برمی‌گردید و می‌توانید بچه‌های‌تان را در آغوش بگیرید و همسرتان را ببوسید خیلی خوب است».
این خانواده از ماه مارچ گذشته در فردریکتون با هم بوده‌اند و به گفته اولیویرا تاکنون به خوبی استقرار پیدا کرده‌اند.
نمی‌خواستم فرصت بزرگ شدن در کانادا را از دخترانم دریغ کنم
او ادامه می‌دهد:
«از دیدن خانواده‌ام در اینجا بسیار خوشحالم. زبان انگلیسی آنها در حال پیشرفت است و دوستانی نیز پیدا کرده‌اند».
اولیویرا قصد دارد همیشه در نیوبرانزویک بماند. او می‌گوید که نمی‌توانست این فرصت را از دختران کوچک ۶ و ۱۰ ساله‌اش دریغ کند که در کانادا بزرگ شوند.
اولیویرا می‌گوید:
«شناختن یک كشور دیگر، آشنائی با یک فرهنگ جدید و یادگیری زبان، فرصت بسیار خوبی است و من می‌خواستم به دخترانم فرصت یادگیری دو زبان دیگر، یعنی فرانسه و انگلیسی را بدهم».
