جمع‌آوری و ثبت اطلاعات همه مسافرانی که از طریق زمینی یا هوائی از کانادا خارج می‌شوند از ۲۵ جون امسال آغاز شده است.
هدف از اجرای این طرح ثبت اطلاعات سفرهای خروجی مسافران از کاناداست تا هنگام درخواست شهروندی افراد به عنوان سابقه حضور آنان در کشور مورد استفاده قرار بگیرد. اجرای بخشی از این طرح که در مورد ورود و خروج زمینی است از سال گذشته آغاز شده و بخش مربوط به ورود و خروج هوایی نیز از همین ماه جولای به اجرا درآمد.
کارشناسان امر، این سیستم را یک تحول بزرگ در زمینه مسایل مربوط به شهروندی و مهاجرت می‌دانند و معتقدند این کار مزایای بسیار زیادی خواهد داشت. با این وجود، سوالات و چالش‌هایی نیز در این باره وجود دارد که موجب ایجاد نگرانی‌هایی به‌ویژه برای مهاجران و کسانی که درصدد دریافت اقامت کانادا هستند، شده است.
با خواندن این مطلب، دیدی کلی درباره مزایا و چالش‌های احتمالی این طرح و تأثیری که در قانون مهاجرت کانادا دارد، پیدا می‌کنید.
کارشناسان مهاجرت باور دارند سیستم آماری جدیدی که زمان ورود و خروج کانادایی‌ها به کشور را پیگیری می‌کند، به مسئولان مهاجرت، دید روشن‌تر و دقیق‌تری از مشکلات مربوط به امانت و درستی داده‌ها خواهند داد، موجب افزایش کار وکلای مهاجرت می‌شود و مشکلات مربوط به حریم خصوصی و شفافیت را مطرح می‌کند.
اصلاحات قانون Customs Act به آژانس خدمات مرزی کانادا اجازه می‌دهد که اطلاعات مربوط به ورود و خروج مسافران کانادایی را جمع‌آوری کند و آن را با مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا به اشتراک بگذارد.
در این رابطه، برای ورود و خروج‌های زمینی، آیین‌نامه از ماه جون سال گذشته به مرحله اجرا رسیده و برای سفرهای هوایی نیز از جولای امسال اجرا شده است.
تغییراتی که برنامه ثبت اطلاعات ورود و خروج ایجاد می‌کند
برنامه ثبت اطلاعات ورود و خروج، بخشی از یک ابتکار عمل مشترک با ایالات متحده آمریکا است که برنامه عملیاتی فراتر از مرز نام دارد.
برای کسانی که در حال طی کردن فرایند اخذ شهروندی، اقامت دائم یا درخواست پناهندگی هستند، این اطلاعات به IRCC اجازه می‌دهد که اطلاعات مرتبط با سفر را کنترل کند تا نیازمندی‌های اقامت را مورد بررسی قرار دهد، کسانی که بیش از حد معین شده در ویزا، توقف دارند را مشخص کند، تأیید نماید که آیا حامیان مالی در کانادا ساکن هستند یا خیر و در تحقیقات مربوط به تخلفات و کلاهبرداری‌ها همکاری کند.
Barbara Jo Caruso رئیس سابق بخش حقوقی Canadian Bar Association Immigration می‌گوید سیستم جدید جمع‌آوری داده به مسئولان بخش مهاجرت اجازه می‌دهد که مسائل مربوط به درستی داده‌های مهاجران را دقیق‌تر بررسی کنند، به نحوی که در گذشته امکان‌پذیر نبود.
او که در زمینه قوانین شهروندی و مهاجرت تخصص دارد، ادامه می‌دهد: «این سیستم باعث ایجاد تغییرات بزرگی خواهد شد و مردم باید به نتایج آن توجه کنند».
کسانی که ممکن است وضعیت اقامت دائمی خود را از دست بدهند
طبق مقررات فعلی، یک مقیم دائمی کانادا باید به طور فیزیکی از هر دوره ۵ ساله، ۲ سال را در کانادا باشد و کسانی که در مرحله طی کردن فرایند شهروندی هستند باید در هر دوره ۵ ساله، ۳ سال در کانادا باشند. ساکنان دائمی که اسپانسری همسر خود را پذیرفته‌اند، باید در کانادا اقامت داشته باشند. اگر اطلاعات سفر به مقامات مسئول در امر مهاجرت نشان دهد که این درخواست‌دهندگان، مطابق این الزامات رفتار نمی‌کنند، می‌توانند وضعیت اقامت دائمی خود را از دست بدهند و شهروندی کانادا را دریافت نکنند.
این سیستم تغییر بزرگی در امر مهاجرت است و البته کار و دردسر وکلای مهاجرت را هم زیاد می‌کند، زیرا حالا آنها هم باید به شفافیت و امانت داده‌ها کمک کنند و پای‌بند باشند.
سوالاتی که در زمینه جمع‌آوری اطلاعات وجود دارد
Mario Bellissimo متخصص محافظت از پناهندگان و قانون مهاجرت و شهروندی و رئیس سابق Canadian Bar Association Immigration Law می‌گوید: «جمع‌آوری اطلاعات و به اشتراک‌گذاری آنها اما پرسش‌ها و دغدغه‌هائی را هم مطرح می‌کند. از جمله اینکه این اطلاعات با چه کسانی به اشتراک گذاشته می‌شود، برای چه مقاصدی از آن استفاده می‌شود و چه استانداردهایی در زمینه حفظ حریم شخصی باید در نظر گرفته شود».
مشکلاتی که ممکن است برای مسافران ایجاد شود
برای او، این سیستم جدید جمع‌آوری داده، مسایل بزرگتری مانند نحوه استفاده دولت از هوش مصنوعی را مطرح می‌کند. وی معتقد است اطلاعاتی که جمع‌آوری می‌شود، شامل اطلاعات بیوگرافی مسافران است و می‌تواند به ایجاد تفکر قالبی و کلیشه‌ای در مورد افراد منجر شود. در واقع، فرض می‌شود که ویژگی‌های نشان داده شده در داده‌ها در کشور مبدا آنها رواج دارد.
«من آقای X هستم و از کشور Y می‌آیم. در این مجموعه آماری، ممکن است کشور Y علامت‌گذاری شده باشد که شهروندان آن معمولا بیش از حد مجاز اقامت در کانادا داشته‌اند و در مجموع اطلاعات ورود و خروج افراد این کشور، مطلوب نیست. در این زمان، وقتی این هوش مصنوعی است که دارد تصمیم می‌گیرد و درک انسانی در آن دخالت ندارد، آیا این باعث نخواهد شد که من به شکل اتوماتیک برای دریافت ویزا رد شوم یا به عنوان مسافری با ریسک بالا در نظر گرفته شوم؟ حتی اگر وضعیت شغلی و تاریخچه سفرهای من قابل قبول و عالی باشد، آیا من در حلقه‌ای از این دست آمار انبوه گرفتار خواهم شد؟»
چالش بین پردازش انبوه داده‌ها و زندگی فردی آدم‌ها
بلیسیمو می‌گوید: «همواره یک تنش ذاتی بین پردازش انبوه در مقابل ارزیابی فردی زندگی آدم‌ها وجود دارد. این نگرانی‌ها می‌تواند با افشای این حقیقت که دولت چه اطلاعاتی خواهد داشت، چطور از آن استفاده می‌کند و آن را با چه کسانی به اشتراک خواهد گذاشت، به صورت شفاف جبران شود. مثلا این کار می‌تواند از طریق پاسخ به درخواست‌های ایجاد شده تحت قوانین دسترسی به اطلاعات و حریم شخصی انجام شود. این ویژگی به درخواست‌کنندگان و متقاضیان در صورتی که این اطلاعات نتایج غیرعمدی داشته باشد، یک فرصت عادلانه می‌دهد».
نتایجی که نقص در سیستم ایجاد خواهد کرد
کاروسو معتقد است وکلا در زمینه مهاجرت نسبت به توانایی پیشرفته دولت در نظارت بر پیروی از قانون، واکنش مطلوبی نشان داده‌اند.
او ادامه می‌دهد: «من فکر می‌کنم که هیئت وکلا احساس می‌کند اگر مشکلی در زمینه امانت‌داری در اطلاعات وجود داشته باشد، همگی ما دچار زیان می‌شویم. این مساله باعث تضعیف نگاه افکار عمومی در مورد سیستم مهاجرتی ما و به‌طور کلی ضعف در پشتیبانی از مهاجرت می‌شود. من فکر می‌کنم وکلای مهاجرت می‌گویند ما نیز مالیات‌دهنده هستیم. ما نمی‌خواهیم کسی از سیستم مهاجرت ما سوء‌استفاده کند، چون چنین اتفاقی به همه ما صدمه می‌زند».
