زلزله‌ای شدید در اکتبر سال ۱۹۸۰، بخش‌هایی از کشور الجزایر را به لرزه درآورد، جاده‌ها را مسدود و ساختمان‌ها را ویران کرد و در مجموع جان بیش از ۴ هزار نفر را گرفت.
در آن زمان، محمد اللاشمی Mohamed Lachemi فقط ۱۸ سال داشت و در داخل ساختمانی در مرکز شهر Alasnam پناه گرفته بود.
چند دقیقه بعد از زلزله که او از آنجا بیرون آمد، متوجه شد شانس با او یار بوده، زیرا آن ساختمان یکی از معدود سازه‌هایی بود که پابرجا مانده بود.
آن لحظه‌های پر هراس پرسشی را برای محمد ۱۸ ساله برانگیخت که به تمام زندگی‌اش شکل داد: چرا ساختمانی که او هنگام زلزله در آن بود پابرجا ماند، در حالی که بناهای اطراف فرو پاشید؟ او می‌خواست بفهمد که چه چیزی سازه‌ها و انسانها را ایمن نگاه می‌دارد.
این سؤال لاشمی را بر آن داشت که در دانشگاه، مهندسی عمران بخواند و بتواند برای ادامه تحصیل از کانادا بورسیه بگیرد.
او در سال ۱۹۸۶ به کانادا آمد و در اینجا سه مدرک مهندسی دریافت کرد و به پژوهش و تحقیق روی مصالح ساختمانی نوینی پرداخت که کارایی بهتری، از جمله در مقابل زلزله دارند.
بتن پودری واکنش‌پذیر یکی از این محصولات است که لاشمی جزو تیمی بوده که اولین سازه بنا شده با این محصول را طراحی کرده است.
دکتر لاشمی ۵۴ ساله می‌گوید: «مهندسی در وهله اول درباره انسان است. شما از طریق مهندسی کیفیت زندگی انسانها را ارتقا می‌دهید.»
او از سال ۱۹۹۸ در دانشگاه متروپولیتن (رایرسون پیشین) مشغول به تدریس است، و در سال ۲۰۱۶ رسما به عنوان هجدهمین رئیس این دانشگاه برگزیده شد.
توانایی او در برقرار ساختن پلی میان علم و انسان‌دوستی چیزی است که، به گفته آشنایانش، لاشمی را به یک رهبر پرتوان تبدیل کرده است.
خانم Victoria Morton، نایب‌رئیس اتحادیه دانشجویان متروپولیتن، می‌گوید «هر کاری که این آدم انجام می‌دهد، کلا از روی مهربانی و نوع‌دوستی است، و نه تلاش برای ارتقای شغلی یا جاه‌طلبی‌های دیگر.»
دانشگاه متروپولیتن در تورنتو که پیشتر به نام رایرسون بود و در ۲۶ اپریل سال ۲۰۲۲ به این نام تغییر کرد، سال ۱۹۴۸ تاسیس شده و نزدیک به ۵۰ هزار دانشجو دارد.
آقای Egerton Ryerson که نام پیشین این دانشگاه از او وام گرفته شده بود یکی از معماران اصلی مدارس شبانه‌روزی کاناداست و در سال‌های اخیر کارکنان و دانشجویان خواستار تغییر نام آن شده بودند.
