مسافران تاکسی در کانادا میتوانند تایید کنند که بسیاری از رانندگان تاکسی مهاجر در کانادا دارای مدارک علمی و سابقه کاری قابل توجهی در رشتههای تحصیلی خود هستند.
در واقع، بسیاری از متخصصان تحصیلکرده در کشورهای دیگر (IEP) بعد از مهاجرت به کانادا مجبور هستند در مشاغل غیرتخصصی و با درآمدهای پایین، مشغول به کار شوند.
دلیل این مساله هم این است که آنها باید روند صدور مجوز برای اشتغال در زمینه تخصصیشان را دنبال کنند که روندی طولانی و پرهزینه است و بسیاری از آنها عطای آن را به لقایش میبخشند.
این در حالی است که کانادا میتواند از طریق اشتغال مناسبتر سرمایه انسانی، بین ۱۳ تا ۱۷ میلیارد دلار سودآوری داشته باشد.
در این مطلب، روزنامهنگاری به نام Onai Petra Paswani-Abote که در زیمبابوه به دنیا آمده و الان در Postmedia در کلگری مشغول به کار است، روایت خود را درباره مهاجرانی که بیان کرده است مجبورند در کانادا در مشاغل غیر تخصصی فعالیت کنند.
در اوایل سال جاری، وقتی از Edmonton بازدید میکردم، برای رفت و آمدم یک تاکسی خواستم.
یک مرد میانسالِ با شخصیت که احتمالا در اواخر ۵۰ سالگیاش بود، برای رساندن من آمد.
این مرد بسیار خوشبرخورد بود و ما پس از مدتی، با هم در مورد تجارب مهاجرتمان به کانادا صحبت کردیم.
راننده تاکسی بیش از ۳۰ سال پیش به همراه دوستانش از افغانستان فرار کرده و به کانادا آمده بود. در آن زمان، این کشور گرفتار جنگ داخلی بود. آنها سرانجام به اردوگاه پناهجویان در پاکستان رسیدند.
او و دوستانش در افغانستان، مدرک لیسانسشان را در رشتههای مختلف کشاورزی از یک دانشگاه محلی گرفته بودند. پس از چند سال اقامت در اردوگاه پناهجویان، کانادا درخواست Cabbie را برای پناهندگی پذیرفت.
همزمان با او، دوستانش به آمریکا رفتند که پناهندگی آنها را پذیرفته بود.
از آنجایی که او دههها پیش با داشتن مدرک تحصیلی به کانادا آمده بود، از او پرسیدم چرا راننده تاکسی شده است؟
او توضیح داد که پس از ورود به کانادا متوجه شده که مدرکش در اینجا به رسمیت شناخته نمیشود و معادلسازی آن هم هزینه زیادی دارد.
او مادر پیری داشت که در افغانستان بود و باید از او مراقبت میکرد و به همین دلیل، نمیتوانست پول کافی برای معادلسازی مدرکش پسانداز کند.
اما در همین زمان، دوستانش در آمریکا مشکلی برای پیدا کردن کار در زمینههای تخصصی خود نداشتند، زیرا برخی از دورههای دانشگاهی آنها با همکاری یک دانشگاه آمریکایی ارائه شده بود و به همین دلیل، مدرک آنها در ایالات متحده آمریکا تایید شد.
در حالت چهره این راننده تاکسی، ناامیدی را احساس کردم. سرنوشت او با تحصیلاتی رقم خورده بود که فکر میکرد وسیله آزادیاش خواهند بود، اما این اتفاق نیفتاد.
هنگامی که از راننده تاکسی با آن اخلاق خوبش جدا شدم، از خودم پرسیدم راستی چه تعداد افرادی مانند او وجود دارند که حرفه تخصصیشان را به خاطر چالشها و هزینههایی که در کانادا باید متحمل شوند با شغلهای کم درآمد معاوضه کردهاند.
شرایط متناقض کانادا، متخصصان تحصیلکرده خارجی را فریب میدهد
با آنکه کانادا در میان کشورهای مهاجرپذیر از رتبه بالایی برخوردار است، اما سیستم این کشور در ایجاد اشتغال معنیدار برای استعدادهای وارد شده دچار اشکالاتی است و اغلب، متخصصان تحصیلکرده در کشورهای دیگر (IEP) فریب آن را میخورند.
تردیدی وجود ندارد که کانادا با توجه به پیر شدن جمعیت و کمبود نیروی کار، به مهاجران نیاز دارد. با این حال، به رسمیت شناختن مدارک و گواهینامههای خارجی یکی از مهمترین چالشهای مهاجران جدید است.
از هر ۱۰ تازهوارد به کانادا، ۹ نفر دارای مدرک دانشگاهی هستند
اما این مسئله، موضوع جدیدی نیست. در سال ۲۰۱۰، René Houle و Lohouaria Yssaad، در گزارشی فاش کردند که «تقریبا از هر ۱۰ تازهوارد دارای مدرک بالاتر از دیپلم دبیرستان، ۹ نفر در زمان ورود به کانادا دارای مدرک دانشگاهی بودند».
روند طولانی و پر هزینه صدور مجوز اشتغال، باعث هدر رفتن مهارتهای مهاجران میشود
مهاجران تحصیلکردهای که شغل آنها در کانادا تابع مقررات ویژهای است، مانند داروسازان، دندانپزشکان، پزشکان، حسابداران، پرستاران، معلمان، معماران و مهندسان باید روند صدور مجوز را دنبال کنند که عمدتا روندی طولانی و پر هزینه است. این مسئله منجر به هدر رفتن مهارتها، استعدادها و درآمد برای کانادا میشود.
در سال ۲۰۱۶، فقط ۵ درصد از مهاجران جدیدی که دنبال آن بودند تا مدارکشان را تایید کنند، توانستند با موفقیت در زمینه تخصصیشان استخدام شوند.
کانادا میتواند از طریق اشتغال مناسبتر سرمایه انسانی، تا ۱۷ میلیارد دلار سودآوری داشته باشد
در گزارشی از هیئت کنفرانس کانادا، The Conference Board Of Canada نشان داده شد که «کانادا میتواند از طریق اشتغال مناسبتر سرمایه انسانی، بین ۱۳ تا ۱۷ میلیارد دلار سودآوری داشته باشد و این در صورتی محقق خواهد شد که این کشور مسئله بهبود در مدارک تحصیلی را مورد تایید قرار دهد».
در این گزارش بیان شده است که «به دلیل عدم تایید تحصیلات، افراد از طریق بیکاری یا کمکاری درآمد کمتری در بازار کار دارند.
کانادا به یک نظام پذیرش و تایید مدارک تحصیلی در کلاس جهانی نیاز دارد، زیرا این کشور به نیروی کار سیاری وابسته است که مدارک تحصیلیشان در منطقه متفاوتی از محل کار آنها صادر شده است».
مشکلاتی که باعث میشود مهاجران تحصیلکرده نتوانند جایگاه شغلی بهتری داشته باشند
بسیاری از مهاجران تحصیلکرده صرف آنکه بتوانند غذایی سر سفره بیاورند و از پسِ هزینههای بالای مراقبت از کودکان و ارسال پول به کشور مبدا برای حمایت از اعضای خانوادهشان برآیند، حاضرند در مشاغل کمدرآمد یا مشاغلی که فقط برای بقا مناسب هستند، استخدام شوند.
این کار سبب میشود که آنها نتوانند به راحتی پسانداز کنند و در نتیجه، قادر به تایید مدارکشان نیستند و نمیتوانند در شغلهایی با درآمد بهتر، جایگاهی داشته باشند.
برنامهای که دولت فدرال برای به رسمیت شناختن و تایید مدارک خارجی آغاز کرد
دولت فدرال کانادا، The Federal Government با آگاهی از این موانع، در سال ۲۰۱۳ برنامه به رسمیت شناختن و تایید مدارک خارجی را آغاز کرد. در این برنامه، بودجه لازم برای استانها و سازمانهای گرداننده برنامههای به رسمیت شناختن مدارک خارجی تامین شده است.
قانون شیوههای ثبتنام عادلانه چیست و چه مزایایی دارد؟
در سالهای اخیر، دولت Jason Kenney در آلبرتا، لایحه ۱۱ با عنوان «قانون شیوههای ثبتنام عادلانه»، Fair Registration Practices Act را پیشنهاد کرد که در ماه مارچ لازمالاجرا شد.
در این قانون، دفتر عدالت برای تازهواردان با این نوید بهوجود آمد که روند صدور مجوزها تسریع خواهد شد، میزان تشریفات اداری کاهش پیدا میکند و برخی از موانع پیش روی تازهواردان برای عدم اشتغال و عدم پیشرفت آنها در کانادا برداشته خواهد شد. این دفتر همچنین، وظیفه پاسخگویی را در اختیار نهادهای نظارتی قرار خواهد داد.
آنها موظف هستند گزارشهایی را درباره شیوههای ثبتنام عادلانه خود به رئیس این قانون ارائه کنند. البته، شواهد زیادی در این زمینه وجود دارند که نشاندهنده اثبات آن هستند.
کانادا با استخدام مهاجران متخصص میتواند فشار روی کارکنان بهداشتی را کم کند
حال که دنیا در حال مبارزه با یک پاندمی جهانی است، کانادا با ارائه مجوزهای سریعتر با هزینههای کمتر به افراد متخصص آموزشدیده بینالمللی میتواند فشار بر کارکنان بهداشتی را به حداقل برساند.
یکی از دوستانم که پزشکی در نیجریه بود در سال ۲۰۱۹ به کانادا مهاجرت کرد. این خانم، یک پزشک عمومی و متخصص بهداشت عمومی بود که ۱۳ سال سابقه کار داشت.
او در حال حاضر، به دنبال گرفتن مجوز کار تخصصی خود در کاناداست و به همین خاطر، فعلا در یک دفتر خدمات پستی محلی کار میکند.
وضعیتی که پزشکان مهاجر به کانادا با آن روبهرو هستند
در سال ۲۰۱۸، براساس گزارش دانشکده سیاست عمومی دانشگاه کالگری، University of Calgary’s School of Public Policy ، ۳۰۰ پزشک مهاجر به آلبرتا در کانادا مهاجرت کردند که ۷۰ نفر از آنها به کلگری آمدند.
انجمن بینالمللی فارغالتحصیلان پزشکی آلبرتا Alberta International Medical Graduates Association یا AIMGA، در حال حاضر در سراسر استان بیش از ۱۰۰۰ عضو دارد.
اگرچه بسیاری از آنها ب به دنبال گواهینامه کانادا بهعنوان پزشک هستند، اما عدهای نیز وجود دارند که به دنبال شغلهای جایگزین در بخش مراقبتهای بهداشتی هستند که این موضوع به دلیل روند طولانی و پر هزینه کار پیگیری برای صدور گواهینامه است.
فارغالتحصیلان پزشکی بینالمللی International Medical Graduates یا IMGها برای دریافت مجدد گواهینامه پزشکی مانند همه پزشکان دیگر در کانادا باید دوره رزیدنسی را در یک بیمارستان کانادا بگذرانند.
براساس گزارش خدمات تطابق دوره رزیدنسی کانادا، در سال ۲۰۱۹، تعداد ۲۸۳۵ فارغالتحصیل پزشکی در یک برنامه رزیدنسی کانادا گنجانده شدند.
در حالی که ۹۴.۵ درصد از فارغالتحصیلان کانادایی در این برنامه تطابقی رزیدنسی جای داشتند، ۵۰ درصد از فارغالتحصیلان خارجی در این برنامه قرار نگرفتند.
مهاجران تحصیلکرده نباید در هزار توی شغلهای کمدرآمد گرفتار شوند
هر مسافر تاکسی در کانادا میتواند تایید کند که بسیاری از رانندگان تاکسی در کانادا دارای مدارک علمی و سابقه کاری قابل توجهی در رشتههای تحصیلی خود هستند. اما در شرایط کنونی، هیچ مهاجر تحصیلکردهای نباید در هزار توی شغلهای کمدرآمد گرفتار شود.
افراد متخصص در حوزههای پزشکی باید سربازان میدان جنگ باشند و سوگندهای پزشکیشان را با نجات جان انسانها در خطمقدم جنگ علیه این پاندمی جهانی تحقق بخشند. از سوی دیگر، سایر افراد متخصص در سایر رشته نیز باید ترقی کنند و به اوج مشاغل خود در کانادا دست یابند.