دیروز همزمان با روز ملی کانادا Canada Day مراسم سوگند شهروندی تعدادی از پرستاران و کارکنان بخش مراقبت پزشکی با حضور جاستین ترودو نخست وزیر کانادا، به طور مجازی برگزار شد.
از زمان آغاز پاندمی کرونا در کانادا بیش از هزار مراسم مشابه سوگند شهروندی در این کشور به صورت مجازی برگزار شده است.
سوگند شهروندی مرحلهایست که مهاجران پس از گذراندن دوران اقامت دائم PR در کانادا، سوگند وفاداری به این کشور یاد میکنند و به این ترتیب رسما شهروند کانادا میشوند و میتوانند برای پاسپورت کانادائی خود اقدام کنند.
سایت IC Mohajer که اخبار و گزارشهای مربوط به مهاجرت ایرانیان به کانادا و زندگی در مهاجرت را دنبال میکند از مراسم مجازی سوگند شهروندی دیروز گزارش میدهد.
وقتی Sweeny Karande دوره پرستاری را در هند میگذراند، معلم او جایزهای را به عنوان بهترین دانشجو به وی اهدا کرد و به او گفت: «این تازه ابتدای راه است. نباید اینجا توقف کنی.» Karande هم این حرف را آویزه گوشش کرد.
تمام ۹ سال بعد برای او پر از «آغاز» بود. از زمانی که سفرش را از هند به انتاریو، نوا اسکوشیا و سپس قلمروهای شمال غربی آغاز کرد؛ جایی که اکنون او به عنوان پرستار رسمی و تمام وقت کار میکند.
روز کانادای امسال برای او یک آغاز دیگر هم بود: Karande به همراه ۱۸ نفر دیگر سوگند شهروندی کانادا را ادا کرد.
مراسم شهروندی که مجازی برگزار شد
جشنهای شهروندی در Canada Day یکی از سنتهای این روز مهم هستند، ولی امسال، کرونا باعث شده که این جشنها مجازی برگزار شود.
جشن شهروندی Karande، اولین مراسم شهروندی آنلاین نبود. از ابتدای ماه اپریل، بیش از هزار جشن سوگند مجازی برگزار شده است.
در این رویداد که آنلاین در یوتیوب پخش میشد، جاستین ترودو نخست وزیر کانادا، Marco Mendicino وزیر مهاجرت و شهروندی و خانم Adrienne Clarkson فرماندار کل پیشین کانادا سخن گفتند و این مرحله جدید از زندگی کسانی که از این روز رسما شهروند کانادا میشدند را به آنها تبریک گفتند.
به گفته دپارتمان مهاجرت، در این مراسم افرادی از سنین مختلف از ۶ تا ۶۶ سال، از ۱۳ کشور مختلف، سوگند شهروندی یاد کردند.
در حالی که همه آنها در گرفتن شهروندی جدید خود با هم نقطه اشتراک دارند، اما نکته دیگری هم آنها را هم پیوند میزند: آنها در بخش مراقبتهای بهداشتی و سلامت کار میکنند.
پاندمی کرونا، نقشی را که کاناداییهای جدید در سیستم سلامت کشور بازی میکنند، پررنگتر کرده است.
بر اساس دادههای حاصل از سرشماری سال ۲۰۱۶، بیش از یک سوم از ۲۴۵ هزار نفری که در بخش کمکهای پرستاری، خدمتکاری بیمارستان و همکاران خدمات بیمار کار میکنند، مهاجر هستند.
از هند تا قلمروهای شمال غربی؛ داستان یک پرستار
Karande بیستونه ساله است. او در یک روستای بزرگ در ایالت گوا در جنوب غربی هند بزرگ شده است. او همیشه دوست داشته پرستار شود.
خانوادهاش نمیتوانستند هزینه تحصیل او در دانشگاه را بپردازند به همین دلیل او در دورههای مامایی و کمک پرستاری ثبت نام کرد.
هنگامی که کانادا در سال ۲۰۱۰ برنامه استخدام نیروی کار پشتیبانی شخصی Canadian personal support worker programs را اعلام کرد، خواهر و برادرهایش پول خود را با هم جمع کردند تا او بتواند در این برنامه ثبتنام کند و به کانادا بیاید.
سال بعد Sweeny Karande وارد انتاریو شد، جایی که با سه دانشجوی هندی دیگر در یک آپارتمان دو خوابه زندگی می کرد و اغلب برای تأمین نیازهایش به بانک غذا food bank وابسته بود.
او شغلی در مرکز St. Joseph’s Continuing Care Centre پیدا میکند. یک شب همکارانش با یک ماشین شاسی بلند پر از خوراکی به در خانه او آمدند و آنها را به او و هماتاقیهایش هدیه دادند.
او وقتی بعدا هم به مدرسه پرستاری هلیفکس رفت، یا زمانی که برای یک شغل تمام وقت پرستاری به Hay River, N.W.T رفت، باز هم با استقبال جامعه کانادائی رو به رو شد.
او میگوید: «این هدف نهایی من بود. بالاخره پرستار شدم و شهروندیام را دریافت کردم. این فوقالعاده است. من هر لحظهاش را دوست دارم.»