درست ۹٫۶۴۵ کیلومتر دورتر از خطه سرسبز شمال و شهر رشت، در شهر تورنتوی کانادا، علی آقای اسلامدوست همه خاطرات شما را از این شهر زیبا و دوست‌داشتنی برای‌تان زنده می‌کند.
علی آقا ۳۰ سال پیش از ایران به کانادا آمد، در کالج جورج براون آشپزی خواند تا آشپز حرفه‌ای بشود، سال‌ها در قنادی‌های مختلف کار کرد تا اینکه تصمیم گرفت خاطرات ما ایرانی‌ها را دستمایه بیزینس قرار دهد. او حالا رشته خشکار در قنادی فرهاد در تورن‌هیل می‌پزد.
حالا ما ۹٫۶۴۵ کیلومتر دورتر از شهر رشت می‌توانیم رشته خشکار، کلوچه و کلوچه‌های فومنی دست‌پخت علی آقا در قنادی فرهاد را بخوریم و هزار خاطره سبزمان را از این شهر زیبای کشورمان زنده کنیم.
Suresh Doss خبرنگار بخش غذائی سی‌بی‌سی، نهاد رسانه‌ای کانادا سراغ علی اسلامدوست رفته و گزارشی از زندگی او و رشته خشکار تهیه کرده که با هم می‌خوانیم.
برای بسیاری از ایرانیانی که در تورنتو زندگی می‌کنند، رشته خشکار یک شیرینی خاص و نوستالژیک است. شما هم اگر در تورنتو زندگی می‌کنید می‌توانید بهترین نوع این شیرینی لذیذ را از یک قناد حرفه‌ای بخرید. دوست ایرانی من، سام رهبر، در حالی که یک ظرف پر از این شیرینی را به من تعارف می‌کند می‌گوید: «همه خاطره‌های بچگی من در این جعبه است».
اگر سری به پلازای ایرانیان که مجموعه‌ایست از چند فروشگاه و رستوران ایرانی در خیابان یانگ، زده باشید می‌دانید که رشته خشکار یکی از شیرینی‌های محبوب آنجاست.
رشته خشکار ترکیبی از برنج و خشکبار
رهبر توضیح می‌دهد که رشته خشکار یکی از شیرینی‌های سنتی استان گیلان است که با نوعی خمیر تهیه شده از برنج درست می‌شود و آن را روی اجاق با روشی خاص می‌پزند. سپس ترکیبی از خشکبار مثل دارچین، گردوی خرد شده و شکر را در آن می‌پیچند و یک بار دیگر آن را گریل می‌کنند تا تُرد شود. او می‌گوید پیدا کردن رشته خشکار در تورنتو سخت است.
بهترین نوع رشته خشکار را در تورنتو یک متخصص قنادی و نانوایی به نام «قنادی فرهاد» تولید می‌کند.
چند رستوران در پلازای ایرانیان وجود دارند که این دسر را سرو می‌کنند، اما رشته خشکار همه آنها از یک جا می‌آید و کار یک نفر است. آن یک نفر هم کسی نیست جز «علی اسلامدوست»، که قنادی فرهاد را در تورن‌هیل اداره می‌کند.
این قنادی از پلازای ایرانیان دور است. گرچه من زیاد به این منطقه رفت و آمد داشتم و از سوپرمارکت Arzon خرید می‌کردم، ولی برای رسیدن به این قنادی، دوست ایرانی‌ام سام رهبر بود که مرا راهنمایی کرد.
۳۰ سال پیش که علی آقا به تورنتو آمد
اسلامدوست یک دهه است که اینجا فعالیت می‌کند. او در سال ۱۹۹۰ به کانادا آمد و خیلی زود در کلاس آشپزی جرج براون شرکت کرد، به این امید که روزی استاد قنادی شود. او پس از اینکه چندین سال در تعدادی قنادی در نقاط مختلف شهر کار کرد، تصمیم گرفت که خودش کار کند و یک قنادی ایرانی افتتاح کرد.
اسلامدوست می‌گفت: «شما دو انتخاب دارید. یا برای دیگران کار کنید یا برای خودتان. من انتخاب کردم که خودم رئیس خودم باشم».
چرا اینجا؟ نه در پلازای ایرانیان؟
من از اسلام دوست پرسیدم که چرا تصمیم گرفته فروشگاهش را در یک منطقه با فروشگاه‌های صنعتی افتتاح کند و مثل سایر کسب و کارهای ایرانی در خیابان یانگ فروشگاه ندارد؟
او جواب داد: «چون اجاره‌ها در این منطقه ارزان‌تر بود و من پول زیادی برای سرمایه‌گذاری نداشتم. علاوه بر این می‌دانستم که هر کجا باشم، کارم طرفدار پیدا می‌کنم».
او به کار مورد علاقه‌اش مشغول است و شیرینی‌ها و نان‌های سنتی ایرانی می‌پزد، شیرینی‌هایی که پیدا کردن شبیه آنها در تورنتو سخت است.
رشته خشکار خاطره خوب ماست از گیلان
اسلامدوست می‌گوید: «من دسرهایی درست می‌کنم که زندگی‌ام در گیلان را به خاطرم می‌آورند؛ زمانی که به سفرهای جاده‌ای می‌رفتیم، در جاده، ماشین را کنار می‌زدیم تا از مغازه‌ها از این دسرها بخریم».
رشته خشکار همان دسر محبوبی است که اسلامدوست به خاطر آن در بین ایرانیان تورنتو به شهرت رسیده است. او می‌گوید ایرانیان حتی از همسایه جنوبی‌مان یعنی از دیترویت و بوفالو به اینجا می‌آیند تا از او خرید کنند.
رشته خشکار چطور تهیه می‌شود؟
مواد به کار رفته در این شیرینی بسیار ساده است. ولی این مهارت، استادی و هنر اسلامدوست است که باعث تمایز این شیرینی می‌شود. او خمیری شل از آرد برنج و آب تهیه می‌کند و آن را چندین بار امتحان می‌کند تا بافت مناسب را پیدا کند. این خمیر نباید غلیظ باشد، بلکه باید به اندازه‌ای رقیق باشد که جاری شود.
وقتی خمیر آماده شد، آن را در یک قالب فلزی مخصوص که شبیه فنجانی با چندین سوراخ ریز است، می‌ریزد. سپس خمیر را روی صفحه داغی با الگویی شبیه تارهای عنکبوت می‌ریزد. در چند ثانیه خمیر آماده می‌شود سپس آن را به سرعت تا می‌کند و جایی می‌گذارد تا استراحت کند.
اسلامدوست می‌گوید می‌توانید از خشکار ساده لذت ببرید، ولی بهتر از آن، خشکاریست که با موادی داخل آن پر می‌شود.
او مخلوط مواد داخل شیرینی را لای رشته‌ها می‌ریزد، آن را دور مواد تا می‌کند و دو سر آن را فشار می‌دهد تا مواد داخل رشته بیرون نریزد.
این رول‌های شیرین روی یک صفحه داغ به آرامی می‌پزند و اسلامدوست برای اینکه عطر و طعم خاصی به آنها بدهد، روی آنها کمی کره هم می‌مالد. بافت این شیرینی بسیار لذت‌بخش است به خصوص اگر آن را داغ داغ بخورید.
اما در مورد قنادی فرهاد. اسلامدوست ترجیح می‌دهد که قبل از رفتن به قنادی، تماس بگیرید و سفارش دهید. بهتر است رشته خشکار را به صورت دسته‌ای یعنی در تعداد ۱۰ تایی یا ۲۰ تایی سفارش دهید.
درباره نویسنده
Suresh Doss نویسنده حوزه غذائی است در تورنتو. او به طور هفتگی برای CBC مطلب می‌نویسد و با رسانه‌های دیگر کانادا از جمله گلوب‌اندمیل و تورنتو لایف هم همکاری می‌کند.
این مطلب نخستین بار، توسط خانم پریا اسکوئی مشاور امور مهاجرت در کانادا، در تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۹ در شماره ۲۱۹ هفته‌نامه‌ی آتش چاپ تورنتو منتشر شده است. این شماره نشریه را می‌توانید از اینجا دانلود کنید. لینک مطلب هم در سایت آتش اینجاست.
